بیشتر کارآفرینان با ساختن یک محصول کامل و چک کردنِ واکنش مشتری‌ها، به سؤالی مانند این پاسخ می‌دهند. اما از نظر من، این کار دقیقاً عقب‌گرد است چون می‌تواند موجب اتلاف زیادی شود. اول این که، اگر معلوم شود داریم محصولی می‌سازیم که هیچ کس نمی‌خواهد، کل زحمت ما چیزی نخواهد بود غیر از اتلافِ جبران‌ناپذیر زمان و پول! اگر مشتری‌ها برای نمونهٔ آزمایشی رایگان ثبت نام نکنند، هرگز ویژگی‌های جذابی را که در انتظارشان است تجربه نخواهند کرد. حتی اگر هم ثبت نام کنند، باز هم امکان اتلاف زیادی وجود دارد. برای مثال، محصولمان واقعاً به چه تعداد ویژگی نیاز دارد تا در نظر پذیرندگان اولیه جذاب بیاید؟ هر ویژگیِ اضافی نوعی از اتلاف است، و اگر تستِ این ویژگی‌های اضافی را به تأخیر بیندازیم، با هزینهٔ بالقوه عظیمی در رابطه با یادگیری و زمان چرخه روبه‌رو خواهیم بود.

درس کمینه محصول‌های پذیرفتنی این است که هر کار اضافی – فراتر از آنچه که برای شروع یادگیری لازم بوده – اتلاف است، مهم نیست که در آن زمان چقدر با اهمیت به نظر می‌رسیده است.