(( یا ربّ)) یعنی تو، هستی و بس! تو ربّ منی در احسان! تو ربّ منی در عون! تو ربّ منی در رحمت! تو ربّ منی در وقتی که من دارم تجرّی می‌کنم و اسائه می‌کنم! تو ربّ منی در وقتی که من دارم با تو مکر می‌کنم و خیال می‌کنم که می‌توانم از امر تو جلو بیفتم ولی این‌طور نیست… تو ربّ منی و من معترفم، تو خدای منی ربّی و تمام جهان من را تو متکفّلی وبس!

تاریخ از امور اصولیّه احکام اسلامی است، و اتّحاد مسلمانان در تاریخ موجب اتّحاد آنان در فرهنگ رسول‌اللهی: و اختلاف آنان در تاریخ موجب تفرقه و تشتّت است. و درحالی که می‌بینیم مسلمانان جهان از هرچه بیشتر به اتّحاد و اتّفاق نیاز دارند، و رسول اکرم پیامبر آنان همه آنان را امر به اتّحاد نموده: و قرآن کریم به و اعتصموا بحبل‌‌‌الله جمیعا و لا تفرقوا ندا در داده است: و از طرفی خود این قرآن مجید، و نفس شریف رسول‌الله: تاریخ را تاریخ قمری اعلان کرده‌اندة چرا ما با دست خود نامه سعادت خود را پاره کنیم، و بر خلاف این مسیر گام برداریم؟