معرفت به نفس یعنی
خداوند علی اعلی به ذات انسان متصل است و وجود انسان مندک و فانی در ذات پروردگار است. اگر انسان ذات خودش را به نحو اندکاک و فنا پیدا کند و به هستی خودش برسد که نیستی محض است، این نیستی محض در هستی محض پروردگار مندک شده، آن وقت به مقام هستی پروردگار میرسد و فنای در ذات پروردگار پیدا میکند.