دعوت و درخواست، یک امر قلبی است. ما به ظاهر می‌گوئیم «اللهم انی اسئلک قضا حاجتی …» اما در ماورا این لفظ، آن دل و آن نفس است که دارد طلب می‌کند. آن نفس، ماده نیست، آن نفس دارای مراتب علّی برزخی، ملکوتی، جبروتی، لاهوتی و انمحا ذاتی در ذات پروردگار است.

از آنجایی که انسان دارای مراتب مختلفه در وجود است، خواست و طلب هر کدام از افراد هم منطبق با آن مرتبه‌ای است که با پروردگار در آن مرتبه ارتباط دارد. چون همه افراد یکسان نیستند؛ یک نفر مقدار سعه تفکراتش، تمفکرات برزخی است و در عالم تخیلات است؛ یک نفر مقدار سعه تفکراتش تفکرات ملکوتی است؛ یک نفر تفکراتش تفکرات معنا و جبروتی است؛ و یک نفر هم با سر ارتباط دارد.

از صفحه ۲۵۴ کتاب