یکی از شاخصه‌هایی که ما می‌توانیم برای محک زدن افراد به دست بیاوریم که چه کسی مایه دارد و چه کسی ندارد، چه کسی درد دارد و چه کسی درد ندارد، چه کسی به درد می‌خورد و چه کسی به درد نمی‌خورد، این است که نگاه کنید اگر کسی را دیدید که به دنبال این است که: «این آقا این طور کرد، آن آقا آن طور کرد»، بدانید که اصلاً مِن عبادِه المُرخَصین است! این آیه را من در آورده‌ام و به من وحی شده است! آیه می‌فرماید: ﴿إِلَا عِبَادَ اُللهِ ٱلْمُخلَصینَ﴾،^‏[۱]‎ ^‏[۲]‎  یک آیه هم برای من نازل شده است: إنّهم مِن عبادِ الله المُرخَصین!
اما اگر یک نفر را دیدید که سرش به کار خودش است و سر در گریبان خویش فرو برده و به کسی کاری ندارد، می‌رود و می‌آید و می‌گوید و می‌خندد و صحبت می‌کند و شوخی می‌کند، ولی به کسی کار ندارد، بدانید که او هر چه نباشد، چیزکی دارد و به دنبال مطلوبی است و به دنبال دوا و مداوایی است. و این گونه آدم‌ها بالأخره به یک نقطه‌ای خواهند رسید.