… رویکرد گرانقیمت «به ظاهر واقعی» ما، بهراحتی مغلوب یک ویژگیِ ارزانقیمت «به ظاهر خیالی» شده بود، و مشتریان ما آن را ترجیح داده بودند!
خوب حالا خودت قضاوت کن: کدام یک از دو نسخهٔ محصول بالا در عمل کیفیت پایینتری داشته است؟!
برای استفاده از کمینه محصولهای پذیرفتنی باید این شهامت را داشته باشیم که فرضهای خودمان را در بوتهٔ آزمایش قرار دهیم. اگر مشتریها آنگونه که انتظار داریم واکنش نشان دهند، میتوانیم این امر را تأییدی بر درستی فرضهایمان بگیریم. اگر محصولی با طراحی ضعیف به بازار عرضه کنیم و مشتریان (حتی پذیرندگان اولیه) نتوانند بفهمند که چطور از آن استفاده کنند، این امر تأییدی خواهد بود بر نیاز ما به سرمایهگذاری در طراحی بهتر. ولی باید همیشه این سؤال را بپرسیم که: اگر مشتریها آن طوری که ما به طراحی اهمیت میدهیم به آن اهمیت ندهند، چه؟