شاید ریسکهای حقوقی دلهرهآور باشند، ولی تعجب میکنی اگر بگویم شایعترین اعتراضی که در طول سالها علیه ساختن کمینه محصول پذیرفتنی شنیدهام، ترس از این بوده که رقبا (مخصوصاً شرکتهای جاافتادهٔ بزرگ) ایدههای کسبوکار نوپا را بدزدند! آخر مگر دزدیدن یک ایدهٔ خوب به این سادگیهاست! یکی از چالشهای اساسی کسبوکارهای نوپا ترس از این مسئله است که نکند کسی متوجه ایدهشان، شرکتشان یا محصولشان بشود، چه برسد به یک رقیب! برای رها شدن از شر این وسوسهٔ فکری، اغلب به کارآفرینانی که از مسئلهٔ لو رفتن ایدههایشان هراس دارند تمرین زیر را میدهم. به آنها میگویم: یکی از ایدههایت را انتخاب کن (یکی که کمتر چشمت را گرفته)، سپس اسم مدیر محصولِ شرکت جاافتادهای را پیدا کن که ممکن است این ایده در نظرش جالب بیاید، و بعد سعی کن آن شرکت ایدهٔ تو را بدزدد! مثلاً بهشان تلفن کن، یادداشت برایشان بفرست – خلاصه هر راهی که میتوانی برا انجامش امتحان کن! واقعیتی که خواهی فهمید این است که اکثر مدیران در بیشتر شرکتها خودشان غرق در ایدههای خوب هستند، و بنابراین نیازی به ایدهٔ تو ندارند! چالش آنها اولویتبندی و اجرای آن ایدههاست، و همین چالشها هستند که به کسبوکار نوپا امید زنده ماندن میدهند.[۱]